Enfin, we zouden wel zien hoe het ging.
Het begin was wat minder. De looproute ging eerst langs een modderig pad, met omgewaaide bomen, richting Diependaalselaan. Niet de meest prettige route. Bij de Diependaalselaan werden eerst wat voor ons onbekende oefeningen uitgevoerd, waaronder de fietspomp. Dat zag er kennelijk zo vreemd uit, dat bewoners van de flat aan de overkant ons met grote telelenzen zaten te begluren. Dat hadden we nog niet eerder meegemaakt. Ook passerende auto's toeterden naar ons. De groep voerde overigens braaf de oefeningen uit.
Dan verder naar het Bosje van Zeverijn. Dat had Anna in de week ervoor al verkend, samen met haar assistent Stan, zodat er snel een begin gemaakt kon worden met enkele zware loopoefeningen. Een sprintje trekken in mul zand is best wel zwaar! Het gezelschap was inmiddels nog steeds beduusd van de regime change, zodat Anna niet al te veel moeite had met het handhaven van de discipline. Maar die beduusdheid ging snel over toen we een potje basketbal gingen spelen. De gebruikelijke agressie kwam boven bij niet nader te noemen personen. Iedereen dus weer in zijn gewone doen. Anna had van tevoren bij Yme geïnformeerd hoe lang zo'n spelletje eigenlijk diende te duren. Antwoord: "je moet stoppen als het echt gevaarlijk wordt."
Daarna via diverse routes weer terug naar het schoolplein, waar de training werd afgesloten met het gebruikelijke potje voetbal. Na enig gekrakeel over de samenstelling van de teams werd dit toch bevredigend afgesloten.
Bij de koffie met koeken trachtten we tot een evaluatie van het optreden van Anna te komen. Ik mag constateren dat de algemene mening zeer positief was. Kortom: de proeftijd wordt voortgezet!
