Het was in het begin van de jaren '70 dat men van overheidswege inzag dat het, door veranderde levens- en arbeidsomstandigheden, noodzakelijk was meer te "bewegen" en dat te stimuleren buiten de bestaande sportverenigingen om. Bewegingsarmoede moest actief bestreden worden, terwijl het verenigingsleven aangaf moeite genoeg te hebben met hun eigen bestaande activiteiten.
De Nederlandse Sport Federatie organiseerde toen diverse cursussen kadervorming Recreatiesportleiders. Immers zonder kader geen voortgang, daar ging het juist om.
Voorafgaand aan de cursus Algemene Basis Opleiding - richting Recreatieleider A -, liet Gelmer Stroetinga, enthousiast gemaakt door berichtgeving in de pers, duizend folders drukken, ter verspreiding in de wijk Kerkelanden, met daarin de oproep iedere zaterdagochtend een uurtje sportief te bewegen van 9-10, punt van samenkomst: Technische School Kerkelanden.
De opzet was: Geen drempels, geen lidmaatschap, zonder enige verplichtingen een uurtje bewegen in de buitenlucht, voor zeggen en schrijven 1 gulden. Wanneer je niet kon of wilde komen, betaalde je niets. Bovendien als het niet beviel bleef je weg, niets op te zeggen, geen doorbetaling, vrijheid, blijheid.
Er werden diverse ondersteunende acties door de Nederlandse Sport Federaties gehouden, zoals "Trim je Fit" en later "Sportreal" (Sport en Recreatie voor allen), uiteraard met uitnodiging aan de pers. Kranten, radio en televisie besteedden daar veel aandacht aan. Onze groep deed daar ook enthousiast aan mee. Bekende sportmensen en coaches, waaronder Anton Huiskes, stonden aan de wieg van dat toen nog unieke bewegingsgebeuren, kritisch gevolgd door de bestaande sportorganisaties.
Aanvankelijk liep het niet zo hard, óók bij ons niet. Op de zelf verspreide duizend folders melde zich één lid. Het duurde drie weken. Net zoals bij schapen, toen er één over de drempel was volgden er, door mond op mond reclame, méér. Gerard van Os, (de man van het lief en leed potje) was eveneens een van de eerste deelnemers. Een gulden voor een uurtje bewegen, inclusief koffie na de inspanning, in de kantine van de Technische School Kerkelanden, de bakermat van deze groep.
De toenmalige direkteur van de school verleende gratis alle mogelijke faciliteiten. We mochten zelfs, zonder betaling, bij slecht weer, gebruik maken van de gymzaal. Zo langzamerhand werd de groep groter, Gerard van Os hield zelfs een schrift bij van namen, hij voerde het lief en leed potje in, waarvan beweerd wordt dat je doodziek moet zijn om in aanmerking te komen voor een fruitmand.
Op een gegeven moment ging de Trimgroep Kerkelanden z'n vleugels uitslaan met het organiseren van zowel de Hilversumse Heideloop op de Hoorneboegse heide en later de Hilversumse Bosloop in het Spanderswoud. Als vanzelfsprekend voerden we allerlei noodzakelijke taken uit om het de duizenden lopers naar de zin te maken. Pers, politie, Natuurmonumenten, E.H.B.O ers, werkten zij aan zij met "Trimgroep Kerkelanden".
Het leek even professioneel te worden totdat het na een aantal jaren niet meer haalbaar bleek. Door fusie vertrok de Technische School Kerkelanden naar Laren, maar nog steeds is de huidige groep intact. Kennelijk hebben schoolleiders sociale vaardigheden gemeen. Piet Hafkamp, reeds lange jaren deelnemer van onze groep, reikte destijds de helpende hand. Als direkteur van de Savorin Lohmanschool bood hij, na het vertrek van de Technische School Kerkelanden, ons een nieuw onderkomen.
Deze groep voldoet nog steeds aan de oorspronkelijk opzet nl.: self-supporting tegen hele laagdrempelige deelneming en leiding. In dit verband mag de naam van Ton van Gemert ook niet vergeten worden. Ook hij heeft zich jarenlang ingezet voor deze groep, evenals Willem Fecken en Yme van Eck, waardoor het mogelijk is gebleken dat Trimgroep Kerkelanden, onder de huidige benaming van "Trimgroep Hilversum Zuid" inmiddels 45 jaren heeft bestaan.
Tot zover het verhaal van Gelmer.
Inmiddels sporten we al weer de nodige jaren vanuit de Savornin Lohmanschool. Inmiddels hebben zich natuurlijk de nodige wijzigingen in de samenstelling van de groep voorgedaan. Zo hebben we nu twee trainers: Hubert en Anna. Ook hebben we leden verloren, zowel door overlijden als door opzeggen vanwege lichamelijke ongemakken. Maar we gaan onverdroten voorwaarts naar het gouden jubileum: dat moet te doen zijn!
