Daarna werd er nauwelijks hard gelopen in het bos. Al te veel van de deelnemers geëist? Zou kunnen. Het was wel mooi in het bos.
Op de begeleidende fiets werd ongeveer 50 kilo aan trainingsmateriaal meegezeuld.
Aangekomen bij een veldje bij Zonnestraal werd al dat materiaal uitgepakt. Een heus touwtrektouw kwam te voorschijn. Daarmee moesten we touwtje springen. Dat werkt natuurlijk niet. Een enkeling waagde de sprong naar het zwiepende touw, maar kreeg het bijna meteen tegen hoofd of schenen. Dus dat was snel afgelopen. Dan waarvoor het touw echt bedoeld is: een touwtrekwedstrijd! Maar op een gegeven moment liet de verliezende partij het touw plotseling los, zodat de winnaars ruggelings in het nog natte gras vielen.
Vervolgens een enigszins onbegrijpelijk, maar onschuldig spel met wat ballen, en ander materiaal. Opeens werd dat spel verstoord door een zwarte schim, die razendsnel aan kwam lopen, en er met onze speelbal vandoor ging. Een Rottweiler! De dame die de hond uitliet kwam snel naderbij, en putte zich uit in vele verontschuldigingen. Het was niet eens haar eigen hond, maar als vriendendienst liet ze hem uit voor een buurman. Wij legden haar uit dat dit onze beste bal was, dat zo'n bal ongeveer 45 Euro kost, maar dat we genoegen zouden nemen met 35 Euro - het was overigens een totaal versleten half leeggelopen vod. Ze bood onmiddellijk aan een nieuwe bal te gaan halen, maar we stelden haar gerust: het was maar een geintje - de typische humor van deze trimgroep. Nadat Henk H. de Rottweiler onder controle had gekregen, konden we de bal terugkrijgen. Het was overigens een lief en speels beest. Hij werd aangelijnd en de dame kon opgelucht haar weg vervolgen.
Terug bij school nog wat voetbal in de kooi, en daarna koffie met overheerlijke koeken van Kees, die a.s. maandag jarig is. Nee, we zeggen niet hoe oud hij dan wordt!
