Wat hebben deze zaken te maken met onze trimgroep? Lees verder en je komt erachter. Het begon ermee dat bij binnenkomst in de school Yme mij vroeg of ik goed was in het vangen van eksters. Nee dus, maar er moest wel iets gebeuren, want er fladderde er één in de gymzaal rond. Idee: we deden de lichten in de zaal uit, en na enig opjagen zag de ekster het licht van de deuropening en vloog weer weg.
Vlak voor negen uur bleek de leiding van vandaag in de handen van Wim F. gelegd te zijn. Merkwaardig, want enige jaren geleden was Wim als trainer gestopt vanwege wat ongemakken. En overleg met de leden over zijn terugkeer uit het emeritaat was er niet geweest. Maar hij was weer helemaal terug! Met vaste hand en strenge blik voor diegenen die hun snor drukten (altijd dezelfden!) nam hij de leiding ter hand. We kregen oefeningen te doen die we al in geen jaren gedaan hadden, en liepen over half overwoekerde bospaden, die alleen Wim wist te vinden.
Op een veldje bij Zonnestraal kregen we een verrassing: geen lichamelijke oefening ditmaal, maar een echte hersenkraker! Een soort puzzel, waar we plaatsnamen uit 't Gooi moesten raden aan de hand van een paar letters op een stuk karton. Kennelijk vond Wim dat de hersens ook wat meer getraind moesten worden. En gelijk had hij, want voor enigen onder ons viel het niet mee om met de juiste antwoorden te komen.
Terug bij school werden na het potje voetbal bij de koffie de goede antwoorden nog eens doorgesproken. Toen kwam met veel geraas een hinkend persoon binnen: Willem Waterpomp was enige tijd geleden door zijn knie gegaan, die nu vol vocht zat. De tijdelijke behandeling bestond uit het afplakken van zijn knie met zwarte tape. Het resultaat was behoorlijk opzichtig: tenslotte had hij ook om huidkleurige tape kunnen vragen, of een lange broek kunnen aantrekken. Er is goede hoop op herstel.
