Het kwam toch nog goed ....

Toen ik vanochtend bij de school aankwam, stonden Hubert en Anna te schuilen onder het mooie nieuwe afdak. "Heb je het bericht niet gekregen?" vroeg Anna. Nee dus. Ze had een appje gestuurd met het bericht "Niet komen!" Wat was er aan de hand? Het bleek dat in de school TV-opnamen werden gemaakt voor een programma over pesten van de EO (en dus niet over pesten door de EO!). De opnamen werden in de gymzaal gemaakt, en we mochten de school niet in.

Het bericht van Anna kwam voor de meesten wat te laat - uiteindelijk waren we met zijn zevenen.  Piet ging eens poolshoogte nemen, maar dat leverde niet veel op. 

Tegen negen uur kwam er iemand van het ATC, die wel een oplossing voor ons had. Want om tien uur moesten de Hurricaantjes ook een plek krijgen. 

Hij voerde ons via een omzichtige route naar het gebied van de Van Hasseltschool, wat een complete doolhof bleek te zijn. Daar wees hij ons de (kleine) gymzaal die we konden gebruiken, en de lerarenkamer op de eerste verdieping, waar een (gratis) koffiemachine stond. 

De training kon beginnen. Ook maakten we van de gelegenheid gebruik om wat badminton te spelen - de spullen daarvoor lagen voor het oprapen.

Bij de koffie genoten we van de speculaaspop die Gerard van O. meegenomen had.

De foto's en filmpjes van deze dag zijn hier te vinden.

Upgrade van de buitenaccommodatie

Sinds enige tijd is de buitenaccommodatie opgeknapt. Er ligt nu kunstgras, er staan degelijke picnictafels, er is een overkapping aangebracht, en de feestverlichting is aan.

Voor wie soms mocht denken dat hier een gedeelte van onze jaarcontributie voor gebruikt is: deze geruchten zijn pertinent onwaar. Maar we mogen wel aannemen dat hier belastinggeld voor gebruikt is. En dus maken we er dankbaar gebruik van.
 

Heilzame invloed ...

We weten allemaal dat bewegen goed voor je is. Daarom zijn we ook enthousiast lid van deze trimgroep. Maar er zijn ook andere heilzame invloeden. Zie hieronder. 

Twee mijlpalen

Vandaag twee mijlpalen gescoord. De eerste: het regende zo hard, dat ik met de auto naar de trimclub ging (gebeurt wel vaker), maar ook met een paraplu van de auto naar de gymzaal moest lopen. Dat was me nog nooit overkomen.

De tweede mijlpaal: de trimmers Piet en Wim F. uit Kortenhoef - al vele tientallen jaren lid - kwamen met de auto. Dat hadden ze in al die jaren nog nooit gedaan. 

Feiko had het wat anders opgelost. Hij kwam wel met de fiets, maar geheel gekleed in een duikerpak, waar hij geheel mee omhuld was, inclusief zijn schoenen.

Binnen dus. Hubert had de leiding en schotelde ons onder meer enige oefeningen voor die we nog niet kenden. Hij ontkende hardnekkig dat hij een nieuw boekje met oefeningen had geraadpleegd.

De spelletjes daarna waren knap vermoeiend, maar dat scheen de bedoeling te zijn.

 

Dat waren nog eens tijden ....

 

Het zal niemand ontgaan zijn dat de tijden veranderen .... Omdat de meeste deelnemers aan de trimgroep niet meer zo piepjong zijn, merken ze dat wel degelijk. Maar het kan nog erger.

Van onze Wim F. ontvingen we het volgende:

De Gooi- en Eemlander schreef op 8 mei 1930 het volgende bericht.

'Rijwieldiefstal te 's-Graveland' 

'De Vijfde Kamer der Rechtbank deed heden uitspraak in de zaak tegen den zwerver P.K., verdacht van diefstal. Verdachte had uit een tuinhuis te 's-Graveland een damesfiets weggenomen. Hij had er eenigen tijd op rondgereden en was toen gearresteerd. De rechtbank veroordeelde hem conform den eisch tot 1 jaar gevangenisstraf.' 

Maar moeten we terug verlangen naar deze tijd?

Een ongelukkige hardloper ...

 

Wie mocht denken dat hardlopen c.q. trimmen iets is van enkele decennia terug  moet na lezing van het volgende anders concluderen.

Uit : "De Gooi- en Eemlander" van zaterdag 14 oktober 1893.

" 's-Graveland – Een der heeren liefhebbers, die Zondag den wedloop deden van Amsterdam naar Hilversum en terug, zakte op de Leeuwenlaan van vermoeienis ineen. Eenige voorbijgangers, die hem vonden liggen brachten hem in den steenen Koepel van het buiten "Land en Bosch" bewoond door den heer Geveke. Toen de geneesheer den uitgeputten hardlooper had onderzocht, vond hij het onraadzaam hem te vervoeren. Nadat de verzwakte overdag door genoemde heer herhaaldelijk door opwekkende en versterkende middelen was opgefrischt, zorgde deze er tevens voor, dat hij 's avonds per rijtuig naar het station Naarden-Bussum werd gebracht om per spoor naar Amsterdam terug te keeren."

Naschrift: die zogenaamde stenen koepel is in werkelijkheid een houten koepel staand op een hardstenen ondergrond en staat aan de slootkant van het buiten "Land en Boschsigt" zoals de oorspronkelijke naam luidt. Het is inderdaad waar dat daar indertijd de familie "Geveke" woonde. In1874 reed de trein voor het eerst door het Gooi.

Wim Fecken.

Beloning na een stevige training ...

Het was warm vandaag.  En toch gingen we ervoor. Na de storm van deze week was het nog niet verantwoord om de bossen in te gaan, vanwege het gevaar van takken die alsnog zouden afbreken. 

De route voerde ons daarom over het dampende asfalt van de Kerkelanden, waar we af en toe voor stevige oefeningen even halt hielden. Uiteindelijk kwamen we bij het basketbalveldje vlak bij de N201. 

Na een potje basketbal weer terug naar school, waar we zoals gebruikelijk de training afsloten met voetbal in de kooi.

Daarna onze beloning: Feiko was jarig en trakteerde ons op zelfgebakken appeltaart en cake. Heerlijk! 

Tenslotte nog een opmerking: gepubliceerde foto's van koffiedrinken e.d. geven nog wel eens aanleiding tot misplaatste opmerkingen van familieleden, zoals b.v. "noem je dat trimmen?" Ik kan de volgers van deze weblog verzekeren: koffiedrinken, met eventueel iets erbij, gebeurt uitsluitend na een stevige workout.

Nieuwe schoenen!

Enige tijd geleden heeft onze Wim F. een nieuwe knie gekregen. Nou ja, niet echt gekregen, want er moest natuurlijk voor betaald worden. Uit eigen ervaring weet ik dat zo'n ding, inclusief de montage, ongeveer € 10.000,- kost. Nu hoef je dat niet zelf te betalen, want daar hebben we een verzekering voor. Iedereen in Nederland heeft via zijn premie dus meebetaald aan de knie van Wim. Dat heet solidariteit.

Ik dwaal af, merk ik. Een nieuwe knie dus, en voor de laatste keer, want zijn andere knie was al eerder vervangen. Nu is hij door zijn originele knieën heen. Inmiddels is de revalidatie na de operatie zo ver gevorderd dat hij weer enthousiast meedoet aan de wekelijkse trimoefeningen. Maar de resultaten voldeden nog niet helemaal aan zijn ambities. 

En dus kwamen er nieuwe schoenen, waarmee hij hoopt nieuwe hoogtepunten te kunnen bereiken. We zullen hem erbij steunen.

Vermeldenswaard is verder dat ons oudste lid Gerard met zijn 87 onlangs een nieuw (en fraai) trainingspak heeft aangeschaft. Dat is nog eens toekomstvisie!
 

Prominente rol voor één van onze leden

 

Het zal niemand ontgaan zijn dat het deze week Koningsdag was. Op zo'n dag zijn er allerlei optredens van muzikanten, kleine en grote orkesten en nog veel meer. En niet te vergeten: de inspanningen van de vrijwilligers die de vele feestelijkheden mogelijk maakten. 

Op deze dag blies één van onze leden, te weten Willem Waterpomp, zijn partijtje mee. Op deze foto staat hij helemaal links in beeld. 

Hier zien we hem nog een keer vergroot, duidelijk herkenbaar. Dat hij zo goed zijn partijtje kan meeblazen is natuurlijk mede te danken aan de regelmatige deelname aan onze trainingen. Dat heeft geresulteerd in een uitstekende conditie, en vooral ook aan een grote longinhoud - daar heb je wat aan bij het blazen op een trombone.

Eindelijk aardig weer!

Dat het voorjaar tot dusver nat en koud was, hebben we geweten! Bij herhaling moesten we binnen sporten, wat sommigen van ons niet zo prettig vonden, want dan moesten er ook zware grondoefeningen afgewerkt worden. 

Maar vandaag was het eindelijk redelijk weer. Weliswaar met een tamelijk koude noordenwind, maar wel zonnig. Na een ruime tocht door het Loosdrechtse Bos volgde er een spelletje voetbal op het veldje aan de Rading.

Terug bij school was het inmiddels zo aangenaam, dat we buiten koffie konden drinken. Enkelen hadden helaas verstek laten gaan vanwege verplichtingen elders, of een voortschrijdende revalidatie.

Oudste lid jarig geweest!

Ons oudste lid, die er al vanaf het eerste begin bij was, is deze week jarig geweest: Gerard van O. heeft de leeftijd van 87 bereikt! 

En nog steeds vrijwel elke week enthousiast meedoen. Een voorbeeld voor ons allen!

 

Waarom je altijd een aansteker bij je moet hebben ...

Vanochtend, 21 januari, stond Hubert te tobben bij de toegangshekken. De sloten waren dichtgevroren. We probeerden van alles, van de sleutel in je mond warm maken, tot wrijven tussen je handen. Uiteindelijk kregen we de sleutel in het slot, maar omdraaien, ho maar. 

Er kwamen steeds meer trimmers, maar die hadden de oplossing ook niet. Totdat Willem Waterpomp arriveerde. We vroegen min of meer schertsend of hij misschien een aansteker bij zich had. Verbazend: hij had er eentje. Daarmee konden we het slot van het kleine hek uiteindelijk open krijgen.

(De oplettende lezer zal inmiddels gezien hebben dat de foto hiernaast "fake" is. Klopt, die is na het koffiedrinken even geënsceneerd. Anders hadden we geen illustratie bij dit bericht.)

Zo konden we toch gaan sporten. Binnen, want buiten was het veel te glad en dus gevaarlijk. Na de pittige oefeningen op de mat gingen we fanatiek aan de slag met basketbal op één basket, en daarna paaltjesvoetbal.

Bij het koffiedrinken trakteerde Willem nog op koeken, want hij was jarig geweest.

We moeten toch nog eens vragen wat hij verder nog bij zich heeft. Vreemd dat hij als niet-roker een aansteker bij zich had, maar wel zeer welkom. Wat zou hij nog meer hebben? Swiss Army knife? 10 meter touw? Eten en drinken?