De weg kwijt?

Soms zijn er dingen die ik niet begrijp. Het zal de leeftijd wel zijn! Toen ik vandaag aankondigde dat ik weer een stukje ging schrijven, viel er een ongemakkelijke stilte. Eén van de deelnemers (nee, ik noem geen namen ..) merkte op dat ik de neiging had om wel eens wat giftige stukjes te schrijven. Deze beschuldiging werp ik verre van mij. Ik beschrijf de zaken zoals ze werkelijk gebeurd zijn. Dat men op deze manier wel eens geconfronteerd wordt met eigen gedrag ... het zij zo.

In ieder geval: er waren vandaag weer acht enthousiastelingen. Goede opkomst dus. Het begin was zeer merkwaardig. Onze leider Yme was in het begin duidelijk de weg kwijt. Hij voerde ons naar allerlei doodlopende weggetjes achter Zuiderheide, omzoomd met diverse bejaarden- en aanleunwoningen. Wilde hij ons op die manier iets duidelijk maken? Hij liet zich er niet over uit. Daarna herpakte hij zich, en voerde ons via allerlei rek- strek- en kraakoefeningen naar het Bosje van Zeverijn, waar we eerst wat voetbaloefeningen deden. Geïnspireerd door de verrichtingen van het Nederlands elftal op de EK deden we daar goed ons best op. Gezien het niveau dat we inmidels door deze oefeningen bereikt hebben, mogen we binnenkort toch wel een scout van de bondscoach verwachten op onze reguliere zaterdagochtend. Een aantal van ons doet niet onder voor de spelers van het Nederlands elftal.

Vervolgens een potje basketbal, waarbij de lintjes gehakt maakten van de zonder-lintjes. Welke ongeoorloofde handelingen daarbij ingezet werden, zullen we maar niet vermelden. Dan terug naar school, waarbij we en passant nog bijna een oude dame met rollator van de sokken liepen. En dan te bedenken dat een aantal van ons er binnen niet al te lange tijd er ook zo bij zal lopen.

Na het reguliere potje voetbal, werden we bij de koffie door Cees getrakteerd op heerlijke koeken vanwege het succesvol bereiken van de AOW leeftijd. Zo werd het toch nog gezellig!