Zoveel ophef over een beetje lawaai. Ja en waar gaat het eigenlijk over. Buren die elkaar niet kunnen luchten of zien. En waarom? Omdat de een meent zijn bladblazer zo'n beetje de hele dag fullspeed pokkeherrie te kunnen laten maken terwijl ie zelf van huis is. Misschien zelf wel ergens aan fitness doet of weet ik veel aan het uitspoken is en zijn buren bijkans een hartverzakking laten krijgen. En in de krant vervolgens veel ophef over onuitstaanbare types. Het bericht goed in het zicht geplaatst en hoog van de toren blazend over zoveel onrecht een mens aangedaan in ons mooie Gooi. Een storm in een glas water? Nou ik denk van niet. Langzamerhand zijn we toe gekomen aan een zevendaagse werkweek van vierentwintig uur per dag. Waar blijft de broodnodige rust en wat ontspanning. Je ziet ik blaas ook mijn partijtje mee alleen het weelderige blad, sorry het gras, is deels al voor mijn voeten weggemaaid en er blijft niet veel over dan alleen maar wat commentaar geven op dingen die zo langzamerhand gemeengoed geworden zijn in onze samenleving. Over wegmaaien en gras gesproken. Vanmorgen heerlijk aan wat ontspanning gedaan, nee zonder bladblazen dat véég ik liever op. Dat komt ook mijn gehoor ten goede. Een beetje trimmen wat oefeningetjes en een spelletje. Een balspelletje in het hoog opgeschoten groen waarbij het doelgebied wel erg onzichtbaar was en dat niet alleen maar ook de hondenkeutels verrassend daar lagen waar je ze niet verwachtte. Dus de hele meute, nee niet de honden, maar de trimgroep op naar de volgende weide. Een recentelijk gemaaide grasmat met weggeblazen? opgeschoten groen. Dat zag er allemaal beter uit althans... tot het moment dat een onzer met een harde klap neerzeeg op het hemels groene bed en naar het leek alleen maar even door zijn benen zakte. Verwachtende dat de overige spelers gewaarschuwd waren ging plotsklaps nummer twee ter aarde en wel met zo'n geweldige vaart dat je verwachtte dat die niet meer ter been zou komen. Maar zie wat een hardheid en doorzettingsvermogen onze deelnemers aan de dag weten te te leggen. Na wat goedbedoelde maar onnodige raadgeving en hulp in de trant van "het is mij ook wel eens overkomen" waren zij weer snel ter been. Oorzaak van dat alles een valkuil! Ja, wie een kuil graaft voor een ander heeft ook wel eens succes. Rot hond!
Wim
