Een nieuwe lente, een nieuw geluid ...

Nou ja, over de lente zullen we het maar niet hebben: die viel dit jaar op een dinsdag. Dan maar het nieuwe geluid: het was vandaag de eerste keer dat Hubert de trimgroep ging leiden. Met het geluid hadden we vorige week al even kennis kunnen maken, toen Hubert zijn oorverdovende fluit even demonstreerde.

Nerveus en vol voorgevoelens gingen we vandaag naar de Sav. Wat zou het worden? Eerst leek het erop dat er vrijwel niemand zou komen - angst voor de nieuwe leiding misschien? Wilde men misschien de eerste recensie lezen? Was men teveel gehecht aan het milde regime van Wim F.? Er werd wat gemompeld over vakanties en zo, maar dat geloofden we niet. Uiteindelijk kwamen toch wat nieuwsgierigen opdagen.

En viel het mee? Sommigen reageerden na afloop heel enthousiast, maar dat vind ik wat overdreven. Er waren zeker positieve aspecten, maar ook wat negatieve. We zullen ze even de revue laten passeren. Eerst de positieve zaken:

• Hubert kent goed de weg in het bos.
• Bij de loopoefeningen (zoveel seconden wandelen, zoveel seconden hardlopen) viel op dat hij kennelijk een goed werkende interne klok heeft.
• De oefeningen waren verrassend - er werden spiergroepen aan het werk gezet waarvan we niet wisten dat we ze hadden.
• Vertrouwde spelletjes werden gespeeld - rugby en voetbal.
• Hubert had voor goed weer gezorgd.

Maar ook wat negatieve zaken:

• We kregen natte voeten. Hubert werd hier tijdig op gewezen, maar dat had geen effect.
• De discipline liet nog veel te wensen over. Bij bovengenoemde goede oefeningen werd er veel geblaat door de deelnemers, zodanig dat de aanwijzingen van Hubert nauwelijks te horen waren. Ik kan Hubert alleen maar aanraden de fluit wat vaker in te zetten.

Disclaimer: Hubert stond erop duidelijk te maken dat hij niets te maken had of heeft met zetten van de koffie. Bij deze.


Deze disclaimer is nodig in verband met de opgetreden koffiecrisis. Vorige week ging het al mis. Toen Wim F. tegen 10 uur langs kwam om mee koffie te drinken, constateerde hij dat de machine nog niet gelopen had.

Deze week was het nog erger. Wim kwam weer tegen 10 uur (hij legde later uit dat hij de keus had koffie te komen drinken, of thuis de keuken te witten - en dan is de keus niet moeilijk), controleerde de koffie, en trof corrigerende maatregelen. Helaas! na het potje voetbal bleek de koffie niet gezet te zijn, hetgeen tot veel verbale agressie in de kleedkamer leidde. Maar uiteindelijk maakte verse koffie veel goed.

Misschien moet er toch maar eens een workshop koffiezetten georganiseerd worden. Want zo gaat het niet langer.

Eerste zaterdagochtend zonder . . . .

Ja, vandaag mocht ik het rustig aan doen. Of het me beviel? De macht der gewoonte zei mij: wegwezen op Hilversum aan. Later dan toch de fiets gepakt, wilde een frisse neus halen en op naar de trimclub. Fijn dat ik er toch noch even bij kon zijn om de puntjes op de spreekwoordelijke ie te zetten. Het hek en de deur op slot. Gelukkig duurde dat niet lang en diende de club zich al snel aan. Nu eerst even naar de koffie kijken, ja hoor, ik keek zo door de glazen potten heen! Was er eigenlijk wel koffie gezet? Ja dat was het geval. Alleen er is ook nog een instelbare tijdklok bij mannen!

Grapje! Vergeet niet, volgende week ben ik er weer.

Nog een verrassing. Nooit aan gedacht, wil er ook niet aan denken. Ik kom weer terug is mijn leus? Hebben jullie gemeend mij een passend afscheids- geschenk te moeten aanbieden. Kreeg ik een boekenbon voor al die trouwe jaren dat ik akte de present gaf en mede de kar hielp trekken. Ja en dan val ik toch wel even stil, want dat is nu net het laatste dat ik wil. Natuurlijk ben ik jullie bijzonder erkentelijk voor de geste, maar... vul maar in.

Als laatste, ga nu niet allen gelijkertijd op vakantie want dat doet de club geen goed. Spreid het een beetje, eventueel wil ik wel een schema maken wie wanneer op vakantie kan gaan. We zien elkaar weer en voor nu fijne Pinksterdagen.

Wim.

De omwenteling

Goh, ik ben net doende om een waar gebeurd epos te schrijven over de

Franse inval in ons land aan het begin van 1795. Natuurlijk, het was hartstikke koud en de rivieren waren toegevroren. Makkelijker konden de Franse troepen het zich niet wensen. Zomaar oversteken van de rivieren en klaar was Kees. Een laffe Stadhouder met de naam Willem die spoorslags de benen nam naar Engeland, tenminste voorzover zijn benen hem nog konden dragen, heb ik zoiets al niet eens eerder vernomen, maar dan verderop in de tijd? Om kort te gaan er kwam een ander bewind "Vrijheid, Gelijkheid en Broederschap" was de leus! Ja, die eerste tijd was nog wel leuk. Mientje nam al gauw haar Pierre mee naar huis. Zo ging dat nu eenmaal. Maar al spoedig verging het de vrijheidlievende bevolking het plezier van de mannen met hun vaak vreemde hoofddeksels en concardes. 's-Graveland had ook zo zijn patriotten. De kale Fransen waren koud in ons land of er was al een omwenteling in het doorgaans zo rustige dorp. Er moest direct gesproken worden over de municipaliteit in plaats van het dorpsbestuur. Ach we weten allen wel iets van deze geschiedenis. Alles is betrekkelijk en aan alles komt een eind toch?

"Nappy" viel uiteindelijk van zijn voetstuk en hem restte betrekkelijke rust op een zwaar bewaakt eiland. Weer een omwenteling maar nu in omgekeerde volgorde diende zich aan. Willem kwam glorieus terug maar nu als Koning!

Jullie Willem moet afhaken, een onwillige knie speelt op. Na afloop van de trimochtend is het bijna niet mogelijk om nog met een normale ontspannen loop mijn gang te gaan. Zo ook op de zondag. Later in de week gaat het dan weer beter. Helaas kan ik de knie niet even wegmoffelen in mijn tenue zoals Napoleon met zijn gekwetste hand, en gewoon verder gaan. Nee, absolute rust lijkt me nodig. Ontzien van de kwetsuur. Wie weet of rust het mogelijk zal maken dat ik straks weer fluitend mijn rondjes kan maken. Zelfs voor de troep uit kan gaan en de geplande mars kan volbrengen. Nu is het zo dat het zweet me uitbreekt bij het vooruitzicht de troep te moeten leiden. Kortom het voorbeeld te zijn en de toon te zetten voor een gezellige trimochtend. Noodgedwongen gekozen voor een omwenteling.

Hubert heb ik bereid gevonden mijn plaats in te nemen. In hem heb ik het volste vertrouwen dat het wekelijkse trimmen, samen met Yme, een goed verloop zal hebben. Ik twijfel er niet aan dat jullie Hubert alle steun zult geven.

Wim.

Een enigszins dramatische ontwikkeling ...

Nee, ik heb het niet over het beetje regen dat vanochtend viel. Ook niet over de wat knorrige stemming bij sommige leden, die de aanwijzingen van de leider niet of slechts schoorvoetend opvolgden. En evemin over het rondje hardlopen bij 't Jagerspaadje, wat wederom een kleine muiterij opleverde. Ook de spontane duikeling van Yme op het schoolplein wordt hier niet bedoeld. Misschien het feit dat Feiko voor de tweede keer in twee weken licht gewond raakte? Ook niet.

Het gaat om de mededeling bij het koffiedrinken van Wim F., onze gewaardeerde trimleider, dat hij vanwege lichamelijke ongemakken niet langer trimleider wil zijn - hij kan niet meer het goede voorbeeld geven en voorop lopen. Maar gelukkig heeft hij Hubert bereid gevonden het leidersstokje van hem over te nemen.

Langzamerhand drong deze boodschap tot ons door ... Toen de emoties over dit stoppen van Wim wat tot bedaren waren gekomen, kwamen de kritische vragen:

• Was er een open sollicitatieprocedure geweest?
• Was het Bestuur erin gekend?
• Wie had de profielschets opgesteld?
• Gaat Hubert de boekjes van Wim gebruiken, of heeft hij een eigen inbreng?

Enfin, zo ging het nog een tijdje door. Uiteindelijk legde iedereen zich hierbij neer - er zat niets anders op.

Gelukkig vertelde Wim dat hij nog wel als "gewoon" lid van de trimclub blijft komen, en dan naar vermogen blijft meesporten.

Wim: heel veel dank voor het vele goede werk voor de trimclub, en we hopen je nog heel vaak in ons midden te zien! En blijf vooral ook stukjes voor deze blog schrijven!