Bijzonder?
Och wat zal ik zeggen een jaar als alle andere jaren.
Tweeduizend
dertien klinkt als héél veel. Maar niemand weet hoeveel jaren er
hier al voor zijn gegaan.Wat heeft het nieuwe jaar voor ons in petto?
Het getal tweeduizend klinkt ver weg, met dertien ben ik niet zo
gelukkig. Je ziet mijn bijgeloof steekt de kop op. In de
achterliggende tweeduizend jaar en nog wat meer is er heel wat
gebeurd. In ieder geval was er een Griekse soldaat Pheidippides die
in het jaar 490 voor Chr. ruim tweeënveertig kilometer in een snelle
tijd aflegde om zijn makkers, de Atheners, te berichten over een
glorieuse overwinning op de numeriek veel sterkere Perzen. Toen hij
buiten adem zijn verhaal, "Verheug u, wij hebben gewonnen"
had afgestoken viel ie dood neer.
Nu
denk ik wel eens; de man had al eerder geslachtofferd moeten worden,
dan was veel lieden die hem vandaag de dag proberen te volgen veel
leed bespaard gebleven. Mag hé, een beetje somberen aan het eind van
het jaar.
Je
hoeft toch niet zo nodig een marathon in je benen te hebben. De
kaasboer zou zeggen ietsje meer mag dat? Ietsje minder mag ook zou
mijn antwoord nu luiden! Zo is het toch? Je blijft meer heel en
behoudt het plezier in het hardlopen met ietsje minder bij het ouder
worden.
Vroeger
je weet wel, tien- twintig jaar geleden liep je de sterren van de
hemel had weinig oog voor je omgeving. Vandaag is dat wat anders. Om
heel te blijven neem je wat gas terug en heb je wat meer oog voor de
omgeving, ziet moois dat anders aan het oog voorbij zou gaan.
Waar
wil ik met mijn praatje heen? Ergens aan een
eikenboom (zie foto) in het Spanderswoud is ooit in de grijze oudheid een stalen
bordje bevestigd.
Het
bijzondere van dat bordje of van de eikenboom is dat dat bordje
langzamerhand wordt opgevreten door die boom. Ooit was het de
bedoeling dat het opschrift op het bordje ergens heen verwees.
Vandaag de dag verwijst het bordje naar ja wie het weet mag het
zeggen. Telkens als ik er langs kom begin ik te prevelen, "waar
wil je me nu naar toe leiden?" Het antwoord blijft achterwege en
is onbestemd maar nu, plotsklaps weet ik het. Het bordje leidt mij
naar tweeduizend dertien en het is alsof het wil zeggen "we zien
elkaar het volgend jaar toch weer?"
Bij
gezondheid en blij gemoed loop ik dan het bos weer in en laat mijn
oog zoeken naar omhoog naar mijn richtingwijzer die zegt "ga
door" je kan het nog steeds.
Het
geldt ook voor onze trimgroep. We worden wat ouder, sommigen is het
niet aan te zien bij anderen is het merkbaar, even lachen makkers!
Maar de boodschap die ik wil meegeven is, blijf ook het komende jaar
in beweging het komt je algemeen welzijn ten goede. Zaterdags wordt
je de richting aangegeven die je mag gaan.
Ik
wens allen een gezond en beweeglijk tweeduizend dertien toe.
Wim.
