Zo
tegen december bekruipt mij altijd een vreemd gevoel. Hebben jullie
dat ook? Is dat omdat het voorspelbare er aan zit te komen. Het
voorspelbare dat je maar het liefst voor je uit schuift. Iets waarvan
je tot voor kort dacht het komt en het gaat? Is het soms de
verjaardag van de "Goedheiligman" of is het het naderende
"Kerstgebeuren" of het verscheiden van het oude jaar? Er
staat zoveel te gebeuren in zo'n korte spanne tijds.
Ruim
van te voren een soort planning of in ieder geval een idee in je
hoofd gehaald. Dit moet nog gebeuren en dat ook nog. Ik wil het af
hebben voor..., ja... en dan slaat het noodlot toe. Nou ja, misschien
is dat wat te zwaar aangezet, maar laat ik het een lichamelijk
ongemak noemen. Het maakt dat wat je nog voornemens was te doen voor
het scheiden van het vertrouwde oude jaar misschien niet gehaald
wordt. Over het oude jaar heen getild moet worden naar het nieuwe, om
het maar eens netjes te zeggen. Is dat dan erg zul je je afvragen?
Nou een beetje wel. Heb geen verplichting naar een werkgever of het
moet mezelf zijn, maar toch? Ergens knaagt het, wringt er iets. Om
een draai te geven aan mijn pijnlijk lichamelijk lijden moet ik
misschien de Sint wel wat mededogen vragen. Het trimmen was de
afgelopen weken niet wat het moest zijn. Pijnlijke rug en knieën
deden me een pas op de plaats maken.
De
groengordels om de voetbalvelden waar ik me zo graag op bot vier zijn
ook nog niet geheel van al wat er niet hoort ontdaan? Dat het
archivale onderzoekswerk veel meer tijd van mij vergt dan ik had
gehoopt?
Ach
het komt allemaal wel in orde "komt tijd komt raad" is een
al oude wijsheid en daar houd ik me maar aan vast.
Eigenlijk
wilde ik het hierbij laten maar tot mijn niet geringe verbazing zag
ik dat er weer een leuke bijdrage op de site staat. Eén van de vaste
columnisten, je kent hem wel, schrijft daar wat onwaarheden die ik
toch even wil corrigeren.
Ja
het is me d'r eentje die columnist met zijn makkelijke pen. De niet
goed uitgeslapen medeschrijver met zijn gedateerde buienradar wil ik
toch wel even op zijn nummer zetten. Want op mijn Kortenhoefse
buienradar geraadpleegd om 7.55 uur des zaterdagmorgen 1 december gaf
aan dat het tot tien uur droog zou blijven op een spatje na. Daarna
zou en mocht het van mij ook pijpenstelen gaan regenen. Volgens de
gedateerde buienradar van onze zeer gewaardeerde trimmaat die hij, valselijk als bijlage, plaatste bij zijn stukje zou het pas vanaf na
tien uur gaan regenen in onze contreien.
Ja
en dan was hij de man die de meute ophitste om maar binnen te
blijven.
Zeg
nou zelf, ongehoord toch? Kijk dat is nou precies de uitgelezen
trimmer die je in een glazen huisje moet plaatsen. Zuinig zijn op
zo'n iemand! Of is dat hier niet zo op zijn plaats en is dat glazen
huisje bedoeld om niet nat te gaan! Verder op in zijn smeuïg stukje
maakte hij het helemaal bont want toen meende dé sportieveling het
te moeten wagen om de binnenoefeningen als zwaar te beschouwen.
Terwijl ik juist een mix van statische en dynamische oefeningetjes
aan het programma had toegevoegd. Ja en dat een al wat oudere
trimmaat zich soms even aan een bank moest vasthouden om niet in
katzwijm te geraken zal ik hem niet euvel duiden. Want daar heeft hij
wel meer last van.
Och
verder heb ik me deze ochtend wel vermaakt en hopelijk de groep ook.
Oh ja, niemand een hersenschudding opgelopen? En is de bloeding weer
onder controle. Dan zien we elkaar hopelijk de volgende week weer.
Jullie
echte columnist.
Wim.
