Amerikaanse toestanden

Anna was op vakantie in Florida geweest. Zoals algemeen bekend, is het daar een bejaardenpakhuis. Veel van die bejaarden doen de hele dag niet zoveel, maar er zijn natuurlijk wel uitzonderingen.
Terug in Nederland voelde Anna kennelijk de behoefte om de trimgroep voor zo'n bestaan te behoeden; kortom ze zou ze wel eens flink aanpakken. Dat hebben we geweten!
Het begon al met wat stevige oefeningen bij de ingang van Zonnestraal, waar we geacht werden collectief het ijzeren rekje uit de grond te rukken. Dat lukte niet helemaal, maar onze inspanningen trokken wel de aandacht van een argeloze voorbijganger die zijn honden aan het uitlaten was. Die wilde wel eens weten wat dit moest voorstellen. Toen we uitlegden dat dit een trimgroep betrof, kreeg hij zowaar enige belangstelling. Het vooruitzicht van koffie met wat lekkers na afloop vond hij kennelijk wel aantrekkelijk. Misschien wordt dit wel een nieuw lid!
Verder naar een doodlopend stukje weg, waar we met allerlei tot dusver onbekende, maar zware, oefeningen aan het werk gezet werden. Dit ontlokte diverse opmerkingen aan de deelnemers, zoals b.v. "Ze wil ons zeker weer op het niveau van een 20-jarige krijgen!" Erger nog: "Ik hoop dat Yme volgende week weer de leiding heeft!" Anna trok zich niets hiervan aan, en ging gewoon door met opschroeven van de druk.

Daarna kwam ze met een Amerikaans spelletje: "Steal the bacon." De regels zijn als volgt:

The players are divided into teams, typically two. Players are assigned a call-sign, often a number, which is shared by a member of the opposing team. The teams line up on opposite edges of the playing area, which has the "bacon" (a small object which can be grabbed and carried) in the center. A referee calls out the call-sign, and the team members who have that call-sign must run to the center, grab the bacon, and return to their teammates without being tagged by the other player(s) with that call-sign.Tagging of a player may not occur before that player has touched the "bacon". The referee may call out more than one call-sign resulting in many pairs of players, each player attempting to steal the "bacon".

We moeten wel vermelden dat dit een kinderspelletje is. Maar dat niveau past natuurlijk uitstekend bij onze groep. Anna legde de regels geduldig uit, maar bij de ene groep kwam dat niet goed over, vanwege de harde wind. Het was dus niet verwonderlijk dat binnen de kortste keren de regels aan de laars, resp. sportschoen gelapt werden. Maar omdat er een competitie-element in dit spelletje zit, kreeg iedereen weer het bekende rode waas voor de ogen, met als gevolg dat we ons weer bovenmatig inspanden. Doel bereikt!
Terug bij school eerst nog een potje korfbal, en daarna een kwartiertje voetbal.
Bij de koffie bleek helaas dat de organisatie steken had laten vallen: er waren zowel banketstaven als koeken ingebracht. Nu maar hopen dat die koeken a.s. zaterdag nog goed zijn!

Fietspompen met Anna

Bij het begin van de training afgelopen zaterdag ging er een schok door de trimclub: er was een nieuwe (hulp)trainer: Anna! Nu doet Anna al geruime tijd enthousiast mee, maar dat ze een deel van de leiding over zou nemen, dat was nieuw. Maar het was wel nodig dat er een nieuwe trainer kwam, want Hubert is al enige weken geblesseerd.
Enfin, we zouden wel zien hoe het ging.
Het begin was wat minder. De looproute ging eerst langs een modderig pad, met omgewaaide bomen, richting Diependaalselaan. Niet de meest prettige route. Bij de Diependaalselaan werden eerst wat voor ons onbekende oefeningen uitgevoerd, waaronder de fietspomp. Dat zag er kennelijk zo vreemd uit, dat bewoners van de flat aan de overkant ons met grote telelenzen zaten te begluren. Dat hadden we nog niet eerder meegemaakt. Ook passerende auto's toeterden naar ons. De groep voerde overigens braaf de oefeningen uit.
Dan verder naar het Bosje van Zeverijn. Dat had Anna in de week ervoor al verkend, samen met haar assistent Stan, zodat er snel een begin gemaakt kon worden met enkele zware loopoefeningen. Een sprintje trekken in mul zand is best wel zwaar! Het gezelschap was inmiddels nog steeds beduusd van de regime change, zodat Anna niet al te veel moeite had met het handhaven van de discipline.
Maar die beduusdheid ging snel over toen we een potje basketbal gingen spelen. De gebruikelijke agressie kwam boven bij niet nader te noemen personen. Iedereen dus weer in zijn gewone doen. Anna had van tevoren bij Yme geïnformeerd hoe lang zo'n spelletje eigenlijk diende te duren. Antwoord: "je moet stoppen als het echt gevaarlijk wordt."
Daarna via diverse routes weer terug naar het schoolplein, waar de training werd afgesloten met het gebruikelijke potje voetbal. Na enig gekrakeel over de samenstelling van de teams werd dit toch bevredigend afgesloten.
Bij de koffie met koeken trachtten we tot een evaluatie van het optreden van Anna te komen. Ik mag constateren dat de algemene mening zeer positief was. Kortom: de proeftijd wordt voortgezet!

Veerkracht?

Wij beleven dat dit jaar (2013) de trimgroep veertig jaar is en gedragen wordt door immer actieve en vaste sporters. Voorwaar dat is niet niks! Het is niet elke "ongebonden" trimclub gegeven dat zij deze mijlpaal bereikt. Met ongebonden bedoel ik dan dat wij trimmers vrij zijn om op de zaterdagochtend naar de ons bekende verzamelplek te komen. Uiteraard met sportschoenen en dito kleding voor de nodige in- en ontspanning.

Wie mocht denken dat de rek er zo langzamerhand wat uit is, de groei van de trimgroep bedoel ik, schijnt het toch wel mis te hebben.

Het is nog steeds zo dat er behoefte is aan beweging en wat het dan ook moge zijn. Het is goed mogelijk dat zulks is ingegeven door de nieuwsmedia, die heden ten dage constateert dat de jongeren van vandaag wat te zwaar worden of zijn. Dit met alle gevolgen voor later. En als je dit zo leest denk je louter aan de héél jongere generatie. Maar de wat oudere, niet te verwarren met de oude knarren die momenteel de trimgroep op de been houden, voelen zich ook geroepen om de spieren gespierd en het uithoudingsvermogen op peil te houden. Ja, juist om het lijf er blijvend jong en aantrekkelijk te laten uit zien. Buiten dat weten we dat een gezond lijf en geest vaak samen gaan. Het is verheugend te constateren, ja het genoegen smakend, dat we de laatst tijd weer nieuwe trimmers hebben mogen begroeten.

En wat zo aardig is die nieuwelingen zijn nog eens bloedje serieus in hun sportbeleving. Zij geven ons ouderen een nieuwe impuls om vooral te blijven wedijveren en niet af te haken. De aansluiting te behouden bij de jongere die ons nu tot voorbeeld zijn. Het is als met een elastiek je rekt het op en houdt er spanning op. Je moet het als 't ware blijvend laten bewegen anders gezegd laten veren. In trimtermen blijf actief je voelt je er wel bij. Succes.

Wim.

Vakantiepraat.

Genoten van een welverdiende vakantie? Veel gezien en in je opgenomen? Of was het meer een bakken op het hete zand. Ik kan het me haast niet voorstellen. Nee ik geloof niet dat iemand van ons zich heeft laten verleiden tot het doorbrengen van enkel een strandvakantie.

 Eind week dertig de drukste periode van het het jaar op onze nationale luchthaven. Waar zullen al die mensen toch naar toe gegaan zijn? Nationale verkeerswegen naar het zuiden richting zon ze waren overvol. Natuurlijk hele volksstammen zoeken hun heil in Frankrijk, Spanje en Portugal. Maar vlak ook de opkomende vakantiegebieden in het oosten van Europa niet uit. Het begint al met Oostenrijk, Polen, Hongarije, Tsjechië, Slowakije, Joegoslavië. Allemaal landen waar je al hele hordes Nederlanders tegen komt. Het is ons Nederlanders met onze koopmansgeest op het lijf geschreven, lekker goedkoop in die landen! Zitten wij niet graag voor een dubbeltje op de eerste rang dan? Ach wij stoppen onze zuurverdiende Eurootjes toch ook graag in arme handen. Handen, rimpelig en doorwerkt, ogen die ons verwachtingsvol aankijken en zielsgelukkig zijn met onze Euro's. Lieve mensen geef uit je geld laat het rollen. Je leeft maar één keer, geniet! Geniet als je wilt zien dat zij die met hun krom gewerkte ruggen en diep doorgroefde gelaat, blij zijn met al die vreemdelingen uit het rijke westen van Europa. Wij die onze valuta's daar besteden waar zij werkelijk op hun plaats zijn. Dat is pas genieten van een goed bestede vakantie. En daarna er weer tegenaan.

 Zaterdagochtend alles wat ietsje teveel was van het goede leven er weer vanaf trimmen. Ik wil jullie veel succes toewensen.

Wim.

Tijd voor een feestje ? ? ?

Al geruime tijd wordt er gefilosofeerd over HOE LANG BESTAAT de Trimclub??

De leden hebben zin in een FEESTJE…..

“Men” denkt, dat het in september zover zou kunnen zijn. Trimclub Hilversum- Zuid zou dan 40 jaar bestaan.

Zòu …..!!???

Ja, zòu! Volgens mijn gegevens - berustend op het bijgevoegde bewijsstuk -  was het vorig jaar reeds al het geval. Onze historicus Wim Fecken maakte op 1 – 9- 2002 deze mooie groepsfoto ter ere van het 30 jarig bestaan.

 

We moeten dus spoed betrachten en snel het 40 jarig bestaan vieren, omdat we anders achter de feiten aanlopen. Ons looptempo mag dan wat verminderen, maar het gedenktempo moeten we er wel inhouden.

Piet.

Een nieuwe lente, een nieuw geluid ...

Nou ja, over de lente zullen we het maar niet hebben: die viel dit jaar op een dinsdag. Dan maar het nieuwe geluid: het was vandaag de eerste keer dat Hubert de trimgroep ging leiden. Met het geluid hadden we vorige week al even kennis kunnen maken, toen Hubert zijn oorverdovende fluit even demonstreerde.

Nerveus en vol voorgevoelens gingen we vandaag naar de Sav. Wat zou het worden? Eerst leek het erop dat er vrijwel niemand zou komen - angst voor de nieuwe leiding misschien? Wilde men misschien de eerste recensie lezen? Was men teveel gehecht aan het milde regime van Wim F.? Er werd wat gemompeld over vakanties en zo, maar dat geloofden we niet. Uiteindelijk kwamen toch wat nieuwsgierigen opdagen.

En viel het mee? Sommigen reageerden na afloop heel enthousiast, maar dat vind ik wat overdreven. Er waren zeker positieve aspecten, maar ook wat negatieve. We zullen ze even de revue laten passeren. Eerst de positieve zaken:

• Hubert kent goed de weg in het bos.
• Bij de loopoefeningen (zoveel seconden wandelen, zoveel seconden hardlopen) viel op dat hij kennelijk een goed werkende interne klok heeft.
• De oefeningen waren verrassend - er werden spiergroepen aan het werk gezet waarvan we niet wisten dat we ze hadden.
• Vertrouwde spelletjes werden gespeeld - rugby en voetbal.
• Hubert had voor goed weer gezorgd.

Maar ook wat negatieve zaken:

• We kregen natte voeten. Hubert werd hier tijdig op gewezen, maar dat had geen effect.
• De discipline liet nog veel te wensen over. Bij bovengenoemde goede oefeningen werd er veel geblaat door de deelnemers, zodanig dat de aanwijzingen van Hubert nauwelijks te horen waren. Ik kan Hubert alleen maar aanraden de fluit wat vaker in te zetten.

Disclaimer: Hubert stond erop duidelijk te maken dat hij niets te maken had of heeft met zetten van de koffie. Bij deze.


Deze disclaimer is nodig in verband met de opgetreden koffiecrisis. Vorige week ging het al mis. Toen Wim F. tegen 10 uur langs kwam om mee koffie te drinken, constateerde hij dat de machine nog niet gelopen had.

Deze week was het nog erger. Wim kwam weer tegen 10 uur (hij legde later uit dat hij de keus had koffie te komen drinken, of thuis de keuken te witten - en dan is de keus niet moeilijk), controleerde de koffie, en trof corrigerende maatregelen. Helaas! na het potje voetbal bleek de koffie niet gezet te zijn, hetgeen tot veel verbale agressie in de kleedkamer leidde. Maar uiteindelijk maakte verse koffie veel goed.

Misschien moet er toch maar eens een workshop koffiezetten georganiseerd worden. Want zo gaat het niet langer.

Eerste zaterdagochtend zonder . . . .

Ja, vandaag mocht ik het rustig aan doen. Of het me beviel? De macht der gewoonte zei mij: wegwezen op Hilversum aan. Later dan toch de fiets gepakt, wilde een frisse neus halen en op naar de trimclub. Fijn dat ik er toch noch even bij kon zijn om de puntjes op de spreekwoordelijke ie te zetten. Het hek en de deur op slot. Gelukkig duurde dat niet lang en diende de club zich al snel aan. Nu eerst even naar de koffie kijken, ja hoor, ik keek zo door de glazen potten heen! Was er eigenlijk wel koffie gezet? Ja dat was het geval. Alleen er is ook nog een instelbare tijdklok bij mannen!

Grapje! Vergeet niet, volgende week ben ik er weer.

Nog een verrassing. Nooit aan gedacht, wil er ook niet aan denken. Ik kom weer terug is mijn leus? Hebben jullie gemeend mij een passend afscheids- geschenk te moeten aanbieden. Kreeg ik een boekenbon voor al die trouwe jaren dat ik akte de present gaf en mede de kar hielp trekken. Ja en dan val ik toch wel even stil, want dat is nu net het laatste dat ik wil. Natuurlijk ben ik jullie bijzonder erkentelijk voor de geste, maar... vul maar in.

Als laatste, ga nu niet allen gelijkertijd op vakantie want dat doet de club geen goed. Spreid het een beetje, eventueel wil ik wel een schema maken wie wanneer op vakantie kan gaan. We zien elkaar weer en voor nu fijne Pinksterdagen.

Wim.

De omwenteling

Goh, ik ben net doende om een waar gebeurd epos te schrijven over de

Franse inval in ons land aan het begin van 1795. Natuurlijk, het was hartstikke koud en de rivieren waren toegevroren. Makkelijker konden de Franse troepen het zich niet wensen. Zomaar oversteken van de rivieren en klaar was Kees. Een laffe Stadhouder met de naam Willem die spoorslags de benen nam naar Engeland, tenminste voorzover zijn benen hem nog konden dragen, heb ik zoiets al niet eens eerder vernomen, maar dan verderop in de tijd? Om kort te gaan er kwam een ander bewind "Vrijheid, Gelijkheid en Broederschap" was de leus! Ja, die eerste tijd was nog wel leuk. Mientje nam al gauw haar Pierre mee naar huis. Zo ging dat nu eenmaal. Maar al spoedig verging het de vrijheidlievende bevolking het plezier van de mannen met hun vaak vreemde hoofddeksels en concardes. 's-Graveland had ook zo zijn patriotten. De kale Fransen waren koud in ons land of er was al een omwenteling in het doorgaans zo rustige dorp. Er moest direct gesproken worden over de municipaliteit in plaats van het dorpsbestuur. Ach we weten allen wel iets van deze geschiedenis. Alles is betrekkelijk en aan alles komt een eind toch?

"Nappy" viel uiteindelijk van zijn voetstuk en hem restte betrekkelijke rust op een zwaar bewaakt eiland. Weer een omwenteling maar nu in omgekeerde volgorde diende zich aan. Willem kwam glorieus terug maar nu als Koning!

Jullie Willem moet afhaken, een onwillige knie speelt op. Na afloop van de trimochtend is het bijna niet mogelijk om nog met een normale ontspannen loop mijn gang te gaan. Zo ook op de zondag. Later in de week gaat het dan weer beter. Helaas kan ik de knie niet even wegmoffelen in mijn tenue zoals Napoleon met zijn gekwetste hand, en gewoon verder gaan. Nee, absolute rust lijkt me nodig. Ontzien van de kwetsuur. Wie weet of rust het mogelijk zal maken dat ik straks weer fluitend mijn rondjes kan maken. Zelfs voor de troep uit kan gaan en de geplande mars kan volbrengen. Nu is het zo dat het zweet me uitbreekt bij het vooruitzicht de troep te moeten leiden. Kortom het voorbeeld te zijn en de toon te zetten voor een gezellige trimochtend. Noodgedwongen gekozen voor een omwenteling.

Hubert heb ik bereid gevonden mijn plaats in te nemen. In hem heb ik het volste vertrouwen dat het wekelijkse trimmen, samen met Yme, een goed verloop zal hebben. Ik twijfel er niet aan dat jullie Hubert alle steun zult geven.

Wim.

Een enigszins dramatische ontwikkeling ...

Nee, ik heb het niet over het beetje regen dat vanochtend viel. Ook niet over de wat knorrige stemming bij sommige leden, die de aanwijzingen van de leider niet of slechts schoorvoetend opvolgden. En evemin over het rondje hardlopen bij 't Jagerspaadje, wat wederom een kleine muiterij opleverde. Ook de spontane duikeling van Yme op het schoolplein wordt hier niet bedoeld. Misschien het feit dat Feiko voor de tweede keer in twee weken licht gewond raakte? Ook niet.

Het gaat om de mededeling bij het koffiedrinken van Wim F., onze gewaardeerde trimleider, dat hij vanwege lichamelijke ongemakken niet langer trimleider wil zijn - hij kan niet meer het goede voorbeeld geven en voorop lopen. Maar gelukkig heeft hij Hubert bereid gevonden het leidersstokje van hem over te nemen.

Langzamerhand drong deze boodschap tot ons door ... Toen de emoties over dit stoppen van Wim wat tot bedaren waren gekomen, kwamen de kritische vragen:

• Was er een open sollicitatieprocedure geweest?
• Was het Bestuur erin gekend?
• Wie had de profielschets opgesteld?
• Gaat Hubert de boekjes van Wim gebruiken, of heeft hij een eigen inbreng?

Enfin, zo ging het nog een tijdje door. Uiteindelijk legde iedereen zich hierbij neer - er zat niets anders op.

Gelukkig vertelde Wim dat hij nog wel als "gewoon" lid van de trimclub blijft komen, en dan naar vermogen blijft meesporten.

Wim: heel veel dank voor het vele goede werk voor de trimclub, en we hopen je nog heel vaak in ons midden te zien! En blijf vooral ook stukjes voor deze blog schrijven!

Opmerkelijk.

Wel heb ik ooit van mijn leven! Lees ik in de krant dat wandelen beter is dan hardlopen! Een flinke wandeling verkleint de kans op hartziekten  effectiever dan hardlopen, als evenveel energie wordt verbruikt. Moet je dan een korte maar pittige wandeling- of een lange rustige wandeling maken zo vraag ik me af. Want over dit gegeven rept het krantenbericht niet.

De onderzoekers vergeleken zes jaar lang de resultaten van ruim 33.000 hardlopers en 15.000 wandelaars tussen de 18 tot 80 jaar. Waarom zo vraag ik me af het grote verschil in deelnemers aan het onderzoek? Waarom geen gelijke aantallen deelnemers genomen?

Ja ja, hardlopen brengt de kans op een hartziekte terug met 4,5 procent, terwijl wandelen 9,3 procent minder kans op zo'n aandoening geeft. Welke aandoening van het hart bedoelt men? Bedoelt men een acute hartstilstand  bij (extreme) inspanning? Of heeft men meerdere aandoeningen van het hart op het oog? Te denken valt aan klepslijtage, de arteriën en andere.

De kans op hoge bloeddruk loopt bij hardlopen met 4,2 procent terug en 7,2 bij wandelen. In het laatste geval zal je wel een lieve gezellige vrouw aan je zijde hebben. Maar bij hardlopen zijn die nog steeds in de minderheid en kan het best wel eens zijn dat je je zorgen loopt te maken om de thuis verblijvende echtgenote of echtgenoot. En nu ik dit toch nog even aanstip spreekt het krantenbericht op generlei wijze over de sexe Hoe was de verdeling bij het onderzoek? Een gelijk aantal vrouwen en mannen?

Wat heb je nu eigenlijk aan zo'n flutbericht. Wat is het nut van zo'n bericht? Mensen angstig maken? Mensen die met passie hun hele leven wekelijks de trimschoenen aantrekken. Er op uit gaan door bos en veld, de zin ontnemen om het radicaal anders te gaan doen? Beste mensen blijf gewoon doen wat je altijd al doet. Trek je sporttenue aan en ga erop uit, geniet van een beetje buitenlucht en de waarnemingen om je heen. Blijf fijn wekelijks hardlopen of moet ik soms zeggen tegen het hart lopen? Geniet zo lang het kan.

Wim